MUHAMMAD YUNUS (PROF. DR.)

Yunus begon met het bestrijden van armoede tijdens een hongersnood in Bangladesh in 1974. Hij ontdekte dat kleine leningen een aanmerkelijk verschil konden maken in de mogelijkheid voor een arm persoon om te overleven. Zijn eerste lening was er een van $27 uit zijn eigen zak, aan vrouwen in het dorp Jobra – bij de Chittagong University – die meubels uit bamboe maakten. Zij verkochten deze meubels aan de uitleners om woekerrentes terug te betalen over de leningen die ze hadden genomen om de bamboe te kopen. Met een nettowinst van 5 Bengaalse taka (2 dollarcent), konden de vrouwen zichzelf of hun families niet onderhouden. Traditionele banken wilden geen kleine leningen aan arme mensen geven, omdat ze gezien werden als een risico. In 1974 smeedde Yunus het idee van Gram Sarker (dorpsbestuur) als een vorm van lokaal bestuur gebaseerd op de participatie van de plattelandsbevolking. Dit concept bleek erg succesvol en werd in 1980 door de regering van Bangladesh overgenomen. In 1976 richtte Yunus de Grameen Bank op om leningen voor arme Bengalezen mogelijk te maken. Sindsdien heeft de bank meer dan 5 miljard dollar aan meer dan 5 miljoen leners uitgeleend. Om terugbetaling te garanderen gebruikt de bank een systeem van “solidariteitsgroepen”. In deze kleine informele groepen vragen mensen samen een lening aan en de leden treden op als mede-garantstellers en steunen elkaars pogingen in economische vooruitgang. De Grameen Bank heeft door de tijd heen ook andere systemen van alternatief krediet voor armen ontwikkeld. Naast het microkrediet biedt deze bank, samen met andere bankactiviteiten zoals sparen, ook woningleningen en leningen voor visserij en irrigatie, venture capital, textiel en andere activiteiten aan. Het succes van het Grameen model heeft navolging gehad in ontwikkelingslanden en ook in de geïndustrialiseerde wereld. Veel microkredietprojecten leggen de nadruk op het lenen aan vrouwen. Meer dan 96 procent van Grameens leningen zijn naar vrouwen gegaan, die disproportioneel aan de armoede lijden en die meer dan mannen geneigd zullen zijn om hun verdiensten aan de noden van de familie te geven.